26. صلح گرایی

26. صلحگرايي

از ديدگاه قرآن، صلح ارزش و هدف است و براي عملي شدنش كافي است كه پيآمد خطرناكي در پس آن نباشد. به عبارت ديگر، هدف از صلح، مصلحتگرايي نيست، بلكه خود صلح، همان مصلحت است، زيرا صلح با زندگي فطري انسانها سازگارتر است. رشد و تفاهم براي رسيدن به توافقها، و دستيابي به يگانگي آئين بشري و گرايش به حق نيز در شرايط صلح امكانپذير است. قرآن دست يافتن به اهداف خود را از راه صلح نزديكتر، آسانتر و معقولتر ميداند و از اينرو بدان تأكيد ميورزد.(61)

صلحگرايي اسلام، بهرغم دستور اكيدِ اي مؤمنان! همگي به صلح فرود آييد(62)، مطلق نيست، زيرا مطلقگرايي در يك عمل سياسي كه شرايط و پيآمدهاي منفي فراواني دارد، معقول نيست. از نظر حقوقي و فقهي نيز اينگونه آيات در كنار آيات هشداردهنده، تفسير و از مجموع آنها قاعدهي حقوقي و حكم فقهي برداشت ميشود. خداوند در قرآن كريم راهحل اين مسئله را مشخص كرده و فرموده است:

 

فلاتهنوا و تدعوا الي السلم و انتم الاعلون واللّه معكم.(63)

شما سستي از خود نشان ندهيد كه صلح بخواهيد با آن كه برتريد و خدا با شماست.